Sa eksaktong dahilan, Tunay ngang nakakabagot ang pagsusulat sa talaarawan nang mga nangyari sa'yo sa buong araw. 
Lalo na kung wala naman talagang magandang nangyari kundi ang mga kapalpakan at puro sermon lang. Kadalasan ay paulit- ulit lang ang nangyayari sa magkakasunod na araw At Paminsan-minsan ay nakakalimutan ko pa yung iba.

Right?!. Lalo na't Alam kong Wala namang patutunguhan Ang kuwento ng buhay ko. Nagsasayan lang ako ng tinta!.

 Kung kaya't naisipan kong gamitin ang pagsusulat bilang aking talaarawan. 

 At least, Sa pamamagitan nito, nailalabas  ang emosyon ko mapa-galit, lungkot o saya. Ang kaibahan nga lang ay nagagawa kong makabuo ng mga karakter o tauhan na siyang magsasabuhay sa kuwentong nais ko.