Diyorum ki bir odam olsa... Her köşesinden kitaplar, filmler, çaylar, kahveler ve müthiş pastaların, böreklerin taştığı bir oda...  Yastıklarda dolmuş pufuduk bir kanepe, üzerinde yumuşacık bir battaniye olsa mesela. O kanepenin köşesine kıvrılıp pandif, pijama ve örgü hırka rahatlığında bir film izlesem, sonra kitapta kaldığım yerden devam edip, süslü defterime notlar alsam,  sonra mum ışıklarının süslediği bir akşam güzel bir şarkı ile yağan karı izlesem izlesem... Düşünsene zaman sadece mevsimler değişsin diye işliyor. Dert yok  tasa yok, kaygı yok, beklenti yok, belirsizlik canavarı yapışmamış enseye, sorumluluk yok... Çok mu hayal?  Atkı da örerim hem,  o zaman bu hayal daha gerçek olur mu?...