Hikayelerimiz vardı, kafamızda. Ayrı ayrı kurgular, ayrı ayrı hayatlar. Ne eksik ne fazla. O Doğa gibi Ediz'in peşinden farklı hayatlara, bilinmezliklere sürüklenirken , ben Bahar  gibi Karan'ımı kurtarmaya ant içmiştim. Biz ikimizde buyduk işte. 

Ben Hemşire. 
Ben Öğretmen.

Biz ikimiz farklı kurgularla bir araya geldik. O söyledi, ben yazdım. Ben söyledim, o yazdı. 

O benim ablam, ben onun kardeşi. 
Şimdi ise abla-kardeş kurgularımızı kaleme alıp dökeceğiz satırlara. 

''Ve sonra hep Mavi kaldım. Lila'sı olmayan umutsuz Mavi.''