cholera, napisałam drugi rozdział tego gówna i jestem z siebie wręcz dumna, przez ponad rok nie potrafiłam wykrzesać z siebie więcej niż jeden rozdział. Dziękuję za każdą aktywność pod tą książką, wiele to dla mnie znaczy(wiem że ma to ledwie kilka wyświetleń, ale dla mnie to na prawdę jest coś, patrząc na to ile mnie nie było). Nie zależy mi nad milionami wyświetleń. Mam nadzieję, że uda mi się dokończyć tą książkę, jako pierwszą długą, skończoną, którą napisałam. Chciałabym, abym kończąc tą książkę, zdawała sobie sprawę, że dam radę napisać tego więcej, dla samej siebie i wszytskich osób, które mają chęć zajrzenia do moich książek. Żeby More otworzyła nowy rozdział w moim 'poetyckim' życiu, bo to zdecydowanie mnie leczy, pod względem psychicznym. Nawet jeśli wydaje się to głupie, mam nadzieję.
Kończę już ten monolog, po prostu musiałam się gdzieś wygadać, buziaki
Z miłością, o x
