Papatya özgürdür bir kere. Dağda bayırda yetişir. Tektir. Güller gibi bir sürü renge sahip değildir. Kendine özgü bir rengi vardır. Gül ağaçları gibi sürekli ilgi istemez. Seviyor sevmiyor yaparsın mesela. Sevmiyorsa suçu papatyaya yüklersin. Sanki seni sevmemesi papatyanın suçuymuş gibi...
Diğer çiçekler gibi milyonlara satılmaz. Ucuzdur papatya. Kendini beğenmiş değildir... Birde papatya seven kız vardır... Özgür ruhlu... Bağımsız...Saf ve masum...Sizden gül veya orkiden bekleyen kızlara benzemez... Sana söyleyeyim o kız parayıda umursamaz.
Öyledir işte papatya. Öyle özeldir öylede güzeldir...
Herkes sevemez papatyayı.
Herkes sevmez papatya kokusunu.
Ölüm gibidir papatya. Nadir insan sever...