მწერალი, რომელიც ღამის მშვიდ კუთხეებში ემოციებს მთვარის შუქივით ქსოვს. მისი ამბები მელანქოლიითა და სევდით  სუნთქავს, სადაც სიყვარული ძველებურად იგრძნობა და სიტყვები ვერცხლივით ციმციმებს ბნელ ღამეში.
ის წერს არა მხოლოდ იმისთვის, რომ მოყვეს, არამედ იმისთვისაც, რომ გაიხსენოს - ტკივილი, სიყვარულის ბრწყინვალება...მისი მარადიულობა.