"Mutluluğa koşar adım gitmek için kan revan kalmak gerekiyormuş meğer. Önce soyup soğana çevrilmek sonra da en güzel ihtişamla karşılanmak. Mutluluk, sadece bir terimmiş. Anlık yaşanmadığı sürece, anın için de kalınmadıkça planlı programlı yaşayıp, robot misali belirli bir statüde davranıp, konuşulduğu sürece sadece stabil bir insandan öteye gidilmezmiş. Öylece kavrulup durmak gerekiyormuş. En güzel hale gelebilmek için önce çizilip, karalanıp, soyutlanmak lazımmış ki öğrenebilsin insanoğlu nasıl gülünmesi gerektiğini, gerçek mutluluğun anın içinde kalmakla olacağını. Güzel gülüşlerim, derin kahkahalarım vardı belki de. Önceleri... Yıkılıp, ezilmeden önce. Çok önceden yani."
Pesimist /SON GÖLGE yeni bölüme hazır