Hakkımda bende çok şey bilmiyorum aslında. Parmaklarımı zihnime daldırdığımda kelimelerimin idama mahkûm bırakılmış harflerinin mürekkebi bulaşıyor, uçlarına. 
Hayallerimi bir darıağacına kurban eden, umutlarımı bir sandalyenin üzerine çıkarıp boynuna halat geçiren bir celladım ben.
 Tek korkum kelimelerimi kaybetmem. Bazen bir paragrafın en can alıcı kelimesi bazende bir romanın 'Son'dan önceki cümlesiyim. 
 Aslına bakarsan iki satır arasına sıkışmış bir benliğim, iki kapak arasına ruhunu adayan biriyim.  
 
Kitaplar mı ? Onlar benim her şeyim. 

Acı nedir, bilir misiniz ? Büyüdüğünüzde keşke çocuk kalabilseydim diyememektir.