Öyle bir kötü his veriyorsun ki bana, bir anda aklıma geliyorsun. Senin varlığını hatırlamak bana acı vermesinden ziyade seninle yabancılaşmak beni bitiriyor. Onca gülmelerimiz, beraber vakit geçirmeelerimiz , oynamamız, samimiyetimiz onca yaşanan şeyler biz yabancı olalım diye yaşanmış olmamalı, buna inanmak istemiyorum.
Öyle özledim ki yazsan da barışsak diyorum.
Seni görünce de tuhaf oluyorum. Hem gördüğüme seviniyor hem de halimize ağlıyorum.
Geriye kalan ise anılar ve sözlerdir.
Anılar her daim aklımda peki ye sözlerin geçerliliği?
Hiçbir zaman seninle küs kalamam diyen insan yalan mı söylüyordu ya da çok mu uzaklaştık da gerek mi görmüyorsun.
Ben yine bir akşam bunları düşünerek hayallere daldım. Umarım sende bensiz mutlu değilsinndir...