Selamlar! İlginizi çekebileceğini düşündüğüm kurgumdan ufak bir alıntıyı aşağıya bırakıyorum. Yakamoz’a davetlisiniz.
"İlk ve en önemli kuralı atladın, Ferzah. Rakibini küçük gördün." gözlerim biçimli dudaklarına ilişti. "Seni ilk öptüğüm an kendini kandırdın. Her şey kurmaca da olsa bana karşı hissettiklerin... Bunları öteleyemezsin." parmaklarım, üst bacağı boyunca dolaştı. "Sen de haklısın. Kim babasının ölümünde ailesinin parmağı olan bir kıza aşık olmak ister ki..." alaylı sesim, mavi gözlerinin koyuluğuna derinlik katarken; bakışlarımı dudaklarından ayırmaksızın konuştum. "Senin yanında olduğum sürece kimse bana zarar veremezdi değil mi?" dudaklarına doğru fısıldadım. Eli belimi kavrarken, kısık gözlerim odağından sapmamak adına direniyordu. "Sen bile…"
"İşte haksız olduğun tek nokta." başını iki yana salladı. Bacaklarım dengesini kaybederken kucağına düşen bedenim, her şey onun hakimiyeti altındaydı. Sıcak nefesi boynumu derbeder ederken, tok sesinin getirisi kelimeleri zihnimdeki tehlike çanlarını harekete geçiriyordu. "Kimse sana zarar veremez ancak ben... Ben bu kesime dahil olsaydım şu an benim kucağımda olmazdın, İspanyol.”
https://www.wattpad.com/story/345276706-yakamoz
