Alaska

SEN.
          
          Sen. Evet sen. Bunu senin için yazıyorum.
          
          Bunu okuduğunu biliyorum. Ve bunu senin için yazdığımı bilmeni istiyorum. Başka kimse anlamayacak. Başka kimse bilmiyor. Bunun onlar için olduğunu düşünüyorlar. Ama değil. Bunu senin için yazıyorum.
          
          Bilmeni istiyorum, hayat... zor. Her gün bir meydan okuma olabilir. Sabah kalkmak zor olabilir. Kendini yataktan çıkarmak için. O gülümsemeyi koymak için. Ama bilmeni isterim ki, bu gülümseme bazı günler devam etmemi sağlıyor. Zor zamanlarda bile harika olduğunu hatırlaman gerek. Gerçekten öylesin.
          
          Mutlu olmalısın. Muhteşemsin.
          
          Havanın mükemmel olmayabileceğini biliyorum. Sırtınızı rüzgara çevirmeniz veya burnunuzu soğuğun kıstırdığını hissetmeniz gerekebilir. Ama ne var biliyor musun, en azından onu hissetmek için oradasın. En azından güneşin sıcak ışınlarının yüzünüzde tadını çıkarabilirsiniz. Ya da yanaklarınızı ısıran o soğuk Şubat rüzgarı. Bunun ne anlama geldiğini biliyor musun?
          
          Yaşıyorsun.
          
          Her şey düzelecek.

Öleceğiz birgün gömecekle. Bikaç  gün övecekler, sonra kalan malını bölecekler. Hatta memnun kalmayıp üstünede sövecekler.

See you later guys. :) 

Yıllar boyu süren savaşlar insanlara sadece tek şeyi öğretmiştir. Ya sadece kendin için yaşa ya da  sadece sevdiklerin için savaş.... İnsanlar genelde ilknini seçerken sevdiklerini koruyanlar daha şanslıdır.  Çünkü her daim yanında olan kişi sana güç verir. Hiç bir tarih kitabında yalnızlığın  önemi vurgulanmamıştır. Her insan yalnız kalmalı ama bu ölüm yalnızlığı olmamalı. Işte Bu yüzden sevdiklerinize  her seferinden onları son defa görüyonmuş gibi bakın çünkü gün gelir bir daha görmemek  üzre ayrılırsınız. 

Nefret ve kin. Her ne kadar birbirine benzesede aslında hiçbir benzerliği olmayan iki zıt duygudur. Çünkü nefret dünya üzerinde hiç var olmamış tek duygudur. Kim ne kadar ondan yada o şeyden nefret ediyorum dese de yaşadığı tek duygu o şeye veya kişiye karşı duyduğu saf kin öfkedir. Işte bu yüzden ökeden doğan kin  nefretle bağnazlaştırılmaz. Çünkü kin insanın içindeki duyguları ortaya çıkarır.

Dilenci
          
          Sen, her gün köşe başlarında
          Yırtık urbanla kirli ellerinle
          Avuç açan, sefil insan.
          İnan yok farkımız birbirimizden.
          Sen belki tüm yaşamınca dilenecek;
          Beklediğin beş kuruşu biri vermezse,
          Ötekinden isteyeceksin.
          Ama ben,
          tüm yaşamım boyunca
          Tek bir kez dilendim,
          Bir acımasız kalbin sevdası ile alevlendim.
          Öylesine boş öylesine açık kaldı ki elim,
          Yemin ettim bir daha dilenmeyeceğim.
          
          Victor Hugo

Canın bile amanatken kayb edecek neyin olabilir?

Sabaha çıkacağımızı bilmediğiniz halde çalar saat kurmak umuttu. 

Pano'ma güzel söz bırakır mısınız?