meryem

denizleri içerim
          dağları kopartır küpe ederim al önce çingene kızlarına tak çingene kızları niye çingeneyse
          siz beysiniz siz hanım sizin ayakkabılarınız rugan
          şak diye küçümseyen bakışını tak ve dön onlara bak
          efendi bakışın küpeli yüzlerinde şaklasın
          o sebeple ben tüm yollarınızı alıp dürüyorum
          hem boynuma hem bağrıma
          ben boynuna ben bağrına
          tüm asfaltlar alt ve üst geçitler zaten nefret ederdim
          kara ve denizlerden ve hava haritaları
          kız leyla süreyya al as göğsüne
          ay doğdu yutayım mı
          şehre karışayım mı
          sonra karışınca leyla süreyyanın düştü küpesi
          bir baktım benimkiler de rugan ayıp ettik
          onlar gibi olmadan onlarla ol öyle yağma yok firdevs
          al dünyanın güğümlerini vur göğsüne vur korkma
          sen firdevsü ambersin bağırtma beni
          dur bi gidip tüm ne kadar tüm vardıysa yarımına tüm
          şehre karışacaktın şehre benzemeden git şimdi şehri ye
          gitsem bulsam patikaları aynı ceketi evirip çevirenleri
          fakir diye mahcup edilenler, ruganlılar geliyor bakın ruganlılar ben de onlardan biriyim
          sizden saysana

yavaşça kapılıyorum

sarhoş palavraları ve bekar evinde kör sinekler

iyi ki 

bugün ne yaşandığını tahmin edemezsin

seni bana hatırlatır. toprağa düşen ilk cemrenin kokusu. o yirmi dokuzunu otuz marta bağlayan ilkbahar gecesi. kulağımın arkasından gürcü melodileri mırıldanır gibidir annem. çiçekleri toplar, kurutur, kaynatır, akşam çayıma katarım. ne zaman olursa olsun, tek yapman gereken şey beni aramak. ve ben de orada olacağım.

uyuyamazdım evvelinde sövmeden sana

eski fotoğrafları karıştırırken gördüğüm umutlu yüzler, palavralar, prangalar, gençlik ateşi. yarım kalan aşklar, arada bir yoklayan geçmişe duyulan o tarifi zor his, çocukluğa, ilk gençliğe, kundaktaki bebekliğe. ve yıllar yıllar, hüzünlü ve neşeli geçen yıllar sonrası şuramda bir burukluk, gözlerimde ıslaklık. burun sızlatacak, kulak uğuldatacak kadar özlem.

sanki kan kusacağım 

boşluk yürüyüşçüleri, şuurlarına ayrılık çeşmesi olarak kazıdıkları çekirdeğin çemberinde döner dururlar. kağıtlarda ışığın, ısının yanmış refleksiyonu. uzaklarda birinin çaldığı davulun derisinin rezonansı, tıngırdattığı gitar telleri. tam da böyle bir günde sevmiştim seni. çürük vişnenin geniz yakan kokusu, hiç tanımadığım yaşlı bi’ amcanın beni evine aldığında yaptığı sıcak rezene çayı. aynı şekilde yakar genzimi. aynı şekilde yaşanır bunlar. aynı yolda ilerler, aynı kütle çeker bütünü. kafamdaki tilkilerin hızıyla yarışamaz ki ben tam da aynı günde sevmiştim seni. ve onlar birbirinin kuyruğunu ısırmaktan korkmaz. kürklerini insanların emellerine katık etmeden kendi kendilerine biçerler, yakarlar, keserler. beni ararsan ben çöplüğün kenarında ayrılık çeşmesinde bekliyorum. yanımda üç kişi daha. ama sen benim ayırdıma varır, saçlarımdaki rezene kokusundan seçersin biliyorum.