Nagihan4458

İçimde cehennemden koralar var. 
          Ölmesemde yerine birini koymazdım. 
          Tutsaklık ölüm dahası var hepsi sana ulaşmak pahasına. 
          

Hiç istemediğim bir şehirde, 
          İstemediğim bir hayatı yaşıyorum.
          Bu şehir ile ölüm arasında seçim yap deseler, ölümü seçerdim.

İyi günler geçiyor. Kötü günler geçiyor. Beş dakika daha denilen uyku anları geçiyor. Ölüyorum artık dediğin acılar geçiyor. Daha mutlu olamam dediğin anlar geçiyor. Herşey geçiyor. Elimize faturalar, diplomalar, reçeteler ve belgeler tutuşturuyorlar..

Aslında ne ‘hoş’ bir kelimedir. 
          ‘Hoş’ça kal... 
          Hiçbir ‘hoşçakal’ Hoş’lukta bırakmaz insanı.
          Gençliğine dersin, ben yaşta ‘hoşçakal’
          Hayallerine dersin ‘hoşçakal’
          Sevdiklerini kaybedince dersin, 
          Kalbin bin parça,
          “Hoşçakal”
          Ama hiçbir hoşça kal, hoş’luk getirmez insana...
          Lanet olsun, hoş’luktan yoksun hoşça kal’lara...

Dünyadaki en sağır edici ses, acı çeken bir kadının suskunluğudur. 

Bir şeyleri ardında bırakan, yoluna devam eden insanlar diğerlerine göre çok daha cesur oluyorlar. Çünkü kalbini, ruhunu yaralayan her şeyi bırakmak cesaret istiyor.. 
          
          Ş.S.Y.