Nan Atnos

No hejka, 
          Nie wiem, czy zdajesz sobie sprawę z tego,  że tu ludzie czekają na kolejną historię,  ileż razy można czytać to samo???
          
          Weź się w garść,  dupę w troki i coś opublikuj do cholery,  
          
          JA CZEKAM!!!!
          

Hejka, mam pytanko. Piszę książkę "Higwart reaguje na fanfiction" i chciałabym użyć do tego jednej z twoich książek a dokładniej "Zaćmienie" jeśli byłaby taka możliwość to byłabym wdzięczna za odpowiedź zwrotną. Oczywiście napisze że książka należy do ciebie 

Wszystkiego najlepszego z okazji dnia kobiet ️

Hejka, 
          
          Jestem totalnie rozbita, 
          Z jednej strony kocham wszystkie Wasze komentarze,  a z drugiej strony( w chwili obecnej) ich nie lubię,  bo kiedy przeczytam jakiś fajny komentarz, to zaczynam czytać to co już napisałam,  zamiast pisać dalej, to co piszę XDD 
          
          Ale nie zrażajcie się tym , i czytajcie i komentujcie. 

Cześć wsztstkim tym, którzy stresują się jutrzejszymi walentynkami,  nie martwcie się,  jeśli nie jesteście zakochani, na święto zmarłych też nie musicie być martwi,  
          No i przede wszystkim pamiętajcie,  że św Walenty  jest patronem chorych psychicznie 
          Tak więc życzę wsztstkim udanych walentynek ❤️❤️❤️

Ja tam nie chcę nic sugerować, ale mogłoby się pojawić coś nowego, ile razy można czytać te same książki???
          Robisz smaka i na tym się kończy, to jak jakaś złośliwa gra wstępna...

@ kakanay12  dziękuję bardzo :)) jesteś jedną z tych osób, na które mogę liczyć :) 

@ galaxa2  planowane #tomarry, chyba o to pytasz, cieszę się z twojej reakcji 

Hejka. Co myślicie o takim początku?
          
          Otworzył oczy i jęknął z bólu. Podniósł głowę i rozejrzał się, będąc wciąż na granicy świadomości. Pogrążony w ciemności cmentarz. Na równo wykoszonej trawie zobaczył leżące ciało i wówczas oprzytomniał do końca. 
          - Cedric – wyszeptał przerażony i szarpnął się. 
          - Jaki waleczny – usłyszał cichy, syczący głos. 
          Obserwując Glizdogona znów szarpnął z całej siły. 
          - Czy to musi być on? Może znajdziemy kogoś innego, Panie? – spytał sługa. 
          - Chcę jego i tylko jego – odpowiedziało zawiniątko – pospiesz się – dodał rozkazująco. 
          Harry wciąż szarpał, próbując się uwolnić, lecz ciasne więzy mocno trzymały jego ręce. Był zrozpaczony i wściekły. Znów spojrzał na ciało Puchona i nagła myśl sprawiła, że przestał się szarpać. 
          - Niech mnie zabije – pomyślał – nie mam po co wracać. Teraz już wszyscy mnie znienawidzą. Wolę tu umrzeć, niż tak dłużej żyć.

@ CradoVillin  czuję bratnią duszę