Taslaktaki, öylesine aklımın bir köşesinde bulunacağına gerçekliğe dökmek amacıyla yazdığım birkaç satırım ile karşılaştım burada. Mazi insanları gerçekten çok etkiliyor. "Bunları ben mi yazmışım?" duygusunun verdiği heyecan ve kendimi tanıyamamazlık hissiyatı yiyip bitirebiliyor insanı. Lâkin bana en çok kattıkları duygu; yazı yazmaya olan özlemim ve kelimelerin bana tekrardan sarılışı. Keşke üniversite sınavımın daha iyi geçeceğini söyleyip her gün yazabilsem. Fakat maalesef bir senem, büyük bir sınava hazırlanmakla geçecek. Belki...sınav sonrası sarılırım defterlerime. Bana şans dileyin, olur mu?