Cześć, jestem Natalia, mam 16 lat. Choruję na depresję, a każdy dzień to jak walka z niewidzialnym przeciwnikiem. Czasami czuję, że moje myśli mnie przytłaczają, jakby z każdej strony napierały mury, które sama zbudowałam. Interesuję się motoryzacją, fotografią, i pisaniem książek.

Samochody jak i książki to moja ostoja, gdy spędzam czas w garażu wszystko cichnie. przestaje słyszeć te przykre słowa, które mój umysł powtarza w koło.
Książki to moje schronienie, kiedy czytam, świat wokół mnie jest bardziej kolorowy. Zanurzam się w innych życiach, innych historiach. 

Piszę własne. Moje historie są pełne emocji, uczuć i pytań, na które sama szukam odpowiedzi. Kiedy piszę, czuję, że mam kontrolę nad światem, który tworzę. To daje mi siłę, jakiej nie znajduję nigdzie indziej.

Mam marzenie, żeby kiedyś wydać swoją książkę. Może ktoś, kto ją przeczyta, odnajdzie w niej to, co ja znajduję w historiach innych - wytchnienie, zrozumienie, nadzieję. Może moje słowa pomogą komuś, kto czuje się tak, jak ja.

Wierzę, że moje pisanie to sposób na znalezienie światła, nawet wtedy, gdy wszystko wydaje się zbyt ciemne. A może kiedyś to światło zobaczą inni.