Acıların, karabasanların üstüne süger çekmesi iyi de, bir de insanları unutturmasa zaman! Yalnız bu ayrıcalığı tanısa bize. Tanımıyor işte. Onları da alıp götürüyor hafızalarımızdan. İçimizde , bizimle aynı şehrin ışıkları altında hayatlarını çoğaltan, genişleten, ömürlerini iki katına çıkaran nice insanın varlığından habersiz yaşıyoruz çoğu kez. Ölmeden unutuyorlar, ölmüşlerin arasında, ırmağın kıyılarına bırakıveriyoruz onları.