@NazAyaz2
Zihnimden kalemime dağılan koyu mürekkep kağıda acılarımı aktardı. Koyu mürekkep, kağıdı lekeledi. Acılarım koyu bi mürekkep gibi geleceğimi lekeledi.
Lekeli bir gelecekten ne çıkabilecekse o oldu. Yaralı bir hayat, kanlı bir hayat... o günden beri hayatımın her anında kan vardı. Çoğu zaman ellerimdeki başkalarının kanıydı...
AFRA KARAHANLI...
Her seferinde daha ne kadar kırılabilirim diye düşündüğüm bu hayatta her seferinde daha büyük vurgun yiyorum. Kırıklarla dolu bu hayatımda daha ne kadar kırılabilirim ki? Daha ne kadar yok olabilirim?
Bin parçaya bölündüm. Her bir parçam benim canımı yakanların peşine düştü. Her bir parçam intikam yemini etti. Her bir parçam bu intikam ateşinde harlandı kor oldu. Her bir parçam intikam ateşi ile yola çıktı ve tek tek hedeflerini buldu.
Benim etrafımda çok insan vardı. Ama ruhum yalnızdı. Çölde kaybolmuş bir insan kadar yetimhanede bırakılmış bir bebek kadar yalnızdım. İnsan kalabalığı beni etkilemiyordu. İsterse tüm dünya gelsin yanıma ben yine günün sonunda yalnızdım. Zirve ise yalnızlara aitti. Çünkü zirve tek kişilikti. Ve ben zirveye çıkmak için adaydım.
Katil ile kurban arasında tek bir harf vardır. Birbirine bu kadar yakındır. Aralarında bir toplu iğne ucu kadar mesafe vardır. Önce kurban olursun sonra katil. Seni kurban edenlerin katili.
Ben beni kurban edenlerin katili olmak için hayatımı adamıştım. Ben annemi gözlerimin önünde kurban edenlerin katili olmak için büyümüştüm.
Bütün katiller bir masanın etrafında toplanmıştı. Adı da Valeria olmuştu bu katillerin. Şimdi bu katillerin aralarına girerek onları kurban etmeye başlayacaktım.
https://www.wattpad.com/story/342079920?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=Valeria0658&wp_originator=UcLkaZ6DJ%2Bio6arrhTh0Z3TskyJ96%2FJq9WmbOOfEM7YA6KUwy9aC8WsRdI167dLFldfMOaruuNBQ1tjpL%2BWDyXDl5t%2B8G2oOqOHrNB0A5ABGSmf91KeJ0LefVVKHHjoi
Her zafer bir kaybedişti. Her kaybediş ise ayağa kalkmak için bir şanstı. Eğer yeterince zekiysen düştüğün yerden ayağa kalkardın.
Ben ise düşmezdim. Yıllarca bunun için eğitilmiş biriydim herkes düştüğümü zannederken ben kafama takacağım taç için eğilmiş olacaktım.
Ben Elzemdim ismimi bile kendim seçmiş, geçmişimi öldürmüştüm. Hayır düzeltiyorum. Öldürdüğümü zannetmiştim.
Ama geçmişle gelecek birbiri içerisinde sarmalanırken yollarım yine Valeria ile kesişti. Ben artık o küçük kız çocuğu değildim. Büyüdüm. Ve artık kaderden kaçılamayacağında oldukça farkındaydım.