E. Polat
A. Koral
--------‐---------
Bir adım geriye doğru atıp silahı doğrulttum ona, gözlerimden yaşlar akmaya devam ediyordu. Kalbim ağrıyor, sanki beni dövüyorlarmış gibi hissediyordum.
Yutkundum ama boğazımda ki o acı içimi yakıyordu. Gözyaşlarımı silip yüzüne baktım, "Bitti, buraya kadardı." Dedim titreyen sesimle.
Başını kaldırdı ve bir zamanlar çok sevdiğim yüzüne baktım, artık seviyor muydum onu bile bilmiyordum.
Yapma dercesine bakıyordu, o bana yapmıştı ama. Ben neden yapmayacaktım? Neden kalbim bu denli ağrıyordu?
Derin nefes alıp güçlükle gözlerinin içine baktım. "Seninle tanıştığım güne, lanet olsun Koral. Tebrik ederim, senden nefret eden babanın yanına bir kişi daha eklendi. Ama ben babana benzemem, bunu sende bende çok iyi biliyoruz. Sen bana acımadın, bende sana acımayacağım."
Dediklerimi umursamadan bir adım attı, gözlerimin içine baktı. "Seni senden iyi tanıyorum. Sıkmak mı istiyorsun? Sık! Vurmak mı istiyorsun? Vur." Dedikten sonra öyle bir baktı ki, sanki o köle ben efendiydim.
"Ama yapma be kızım, beni dinlemesen bile öyle bakma bana. Ben yıllarca bu bakışlara maruz kaldım, herkesin öyle bakmasına dayanırım ama senin bakmana dayanamam."
Güldüm, boş bir gülüştü. Bunu o da biliyordu. "Ben kaç yıldır ayakta uyutuldum, belki de hala uyutuluyorum. Ben bunlara nasıl katlandıysam, sende katlanacaksın Koral." Dememle yüzümdeki sahte gülümseme soldu.
Namluyu kalbine bastırdığımda elini silahıma koyup kendi kalbine bastırdı. Yüzüne bakıp, "Seni kalbimden, ruhumdan söküp atıyorum. Beni o sessiz kurşunla vurdun, bende seni vurdum say."
-------------
Sessiz Kurşun
(Evvett alıntımız, ve kitabımızın ismi efendim. E.Polat kadın karakterimiz, A.Koral erkek karakterimizdir. İsimler için yakında bölümde görüşürüzzz)