Merhaba, uzun zaman oldu buraya uğramayalı.
Öncelikle nasıl olduğunuzu merak ediyorum, umarım hepiniz iyisinizdir.
Anlatmak istediğim, konuşup dertlerimizi paylaşmak istediğim çok fazla şey var ama ne yazıkki bazen hislerimizi ve yaşadıklarımızı basit bir dille anlatamıyoruz. Bu bazen insanı boğuyor ve yıpratıyor.
Oysa bir insana hissettiklerini anlatmak seni rahat ve yüklerden kurtulamasan da hafiflediğini hissettirir. Bence hepimiz bu korkuya kapılıyoruz, karşımızdaki insan bizi anlamaz, bizi yargılar ve küçümser diye endişe duyuyoruz.
Yanlış bir bakış açısı değildir bu, çoğu zaman doğrudur. Ama yanılmak da vardır, sizi gerçekten seven ve saygı duyan insanlara kendinizi açmak, tüm yargılarınızı kırar. Yanlış düşünceleri zihninizden kovar ve 'evet aslında paylaşmak o kadar da kötü değildir' diye düşündürür.
Ben bu yanlışa çok fazla düştüm, neyseki yanlışımdan dönmek çok zor olmadı. Bence benim gibi olan varsa aranızda, korkmadan sizi gerçekten seven ve saygı duyan insanlara paylaşın. Bazen anlatmak bir işe yaramaz ama batacağınız yerden sizi korur.
Mutlu olun, çünkü siz mutlu olmayı hak ediyorsunuz.