.

Yine,

Kendimden çok sevebileceğim biri olsun isterdim. Canımı hiç düşünmeden ona katabileceğim biri. 
          Bana hayatı sevdirecek biri olsun isterdim. Zorluklarla baş ederken yanımda olacak biri.
          Tek başıma yaşamaya çalıştım ama biliyorum ki bu yaşamak değil. Her şeyi içimde biriktiriyorum. Bu birikenler bir gün beni zehirleyecek. 
          Kendimi seviyor muyum?
          Galiba hayır. 
          Oysa ki birini sevebilmem için önce kendimi sevmem gerekmiyor mu? Ben kendimi gözden çıkarmışken nasıl seveceğim bu kötülük çuvalı ruhumu? 
          Daha kendimi koruyamıyorken nasıl saracağım onun yaralarını? Belki de devam etmeliyim bu ölümden farksız hayatıma.
          Birini sevsem bile onun kalbini kırmaktan başka ne işe yararım? Onu da kendimle beraber tüketmeye hakkım yokken hem de.
          

İntihar kelimesinin daha küçücük yaştaki çocukların ağzında sakız olması kadar boktan bir şey yok. İntihar bu kadar basit bir şey olmamalı, olamaz zaten. Rica ediyorum aklı başında olan insanlar kendilerinden küçüklere bu konunun öyle basit olmadığını aşılasınlar. En ufak bir şeyde koşulacak şey intihar olmamalı. 

Bir bulut olmak isterdim. Üzüldüğümde ağlayabilmek, ağladığında hesap vermek zorunda olmamak. Aksine sıcak günlerde, üzülsem bile bazı insanları rahatlatmak isterdim. Bir bulut olmak isterdim, belki de öyleyim(?) Dışarıdan varlığı görünen ve yaklaştıkça kaybolan bir bulutum. Evet, ben bir bulutum. Sadece insanların gözlerini şenlendiren ama duygularını zerre etkileyemeyen. 

İki ya da üç yıl önce tam olarak bilmiyorum tarihi ama bir yazı yazmıştım. Kafam doluydu, ve patlayacak şekilde ağrıyordu. Yazdığım şeyleri bugün ki kafamla tekrar gözden geçirdim ; "Kafamın içinde bir adam var elinde balyoz. Bunalmış, darlanmış. Bu karanlık, uçsuz bucaksız yerden çıkmak istiyor. Balyozu her hareketimde beynime vuruyor. Tüm gücüyle vuruyor. Ve çıkmak istiyor beynimden." Ve bir başka dikkatimi  çeken cümleler ise şuydu; " Dağınık bir insanım,  neyi nereye koyduğumu pek önemsemem. Ve bu yazıyı yazdıktan sonra eminim ki bir köşeye atacağım. Olurda haftalar aylar belki de yıllar sonra bu kağıt elime geçerse, bilin ki bulunduğum hayattan sıkılmış, bunalmışımdır. Beynim dolmuştur ve bir nebze olsun onu boşaltmak için odamı toplamaya kalkmışımdır. Evet ben bu kağıdı yıllar sonra buldum, hayattan ümidini kesmiş, dolmuş bir insanım. Patlamaya hazır bir valkon gibiyim.
          Yoruldum.