Sessiz ve acıklıydı gidişi. Unutulmuşluğun içide hapsolmuştu çocuk, silik bir yazıydı sanki okunması zor ve güç..Gittikçe kayboluyordu ve üzülüyordu büyüdükçe. Ve vazgeçti bu genç ruh yaşamaktan, mürekkebi bitmiş kalemle koydu son noktayı. Sessiz ve acı vericiydi gidişi. Gözleri yanıyordu tavandaki düğümlü ipe bakarken. Ve en nihayetinde ayaklarının altında gıcırdayan taburenin sesi doldu kulaklarına. Derin bir iç çekişle attı son adımını.. Yavaşça kapatırken gözlerini gördüğü son şey saksısında yeşeren gelincik filizleriydi. Ardından bir tebessüm eşlik etti bu genç ruha sonsuz yolculuğunda.. ~Frezya