Nevzatcan Polat

Ne yaptığımı bildiğimi sanarken aslında tamamen bilinçsizliğin kölesi olduğumu farkedeli çok zaman olmadı. Öğrenmek ister miydim diye düşünmüyor değilim beynim sessizliği algıladığı zaman. Susmayı pek sevmeyen sürekli sevecen davranan kendine bir çift laf edemeyen biri olmak inanın benim seçimim değildi. Kırılan dala olan güvensizliğim karanlığı dost gibi göstermeseydi belki de şuanda kendi beynime köle değil de hükümdar olabilirdim bence. Kelimeleri süsleyip sunmak yerine yazılabilecek kadar açık olmak isterdim başka bir kimsece. Ama kendine yabancı birini yazabilecek pek kalem olduğunu düşünmüyorum. Savaşıyorum gibi görünebilir başka gözlerden fakat tamamen yenilgiye uğramış gibi hissediyor olmam asıl yaralayıcı olan olay.