Gdybym mogła przybrać dowolną formę, stałabym się zapomnianą knieją. Taką, w której próchnieją drzewa, bywa że milkną ptaki i czasem zawita wiatr. Nieznaną ludzkim stopom, dłoniom i oczom... 
Niestety nie posiadam takiej zdolności, ale miło jest sobie wyobrazić coś miłego naszemu sercu i umysłowi... A skoro o wyobraźni mowa, to ona skłoniła mnie, by to co tworzy umysł mógł przyjmować papier lub powszechne teraz urządzenia. Zebrałam się w sobie i postanowiłam podzielić się miałością swojego ponurego pióra, od czasu do czasu ubogaconego sarkastycznym humorem. 
Zapraszam serdecznie do mojej "Kniei", w której spodziewać się można liryki i prozy. Inspiracji twórczością Goethego, nawiązań do okresu II wojny światowej, a także Wiedźmina i świata magii. Na to wszystko okrasy z dziedziny okultyzmu i solidnej dawki rocka oraz heavy metalu. 
Życzę Wam wszystkim przyjemnej podróży i deszczowej aury.