Şimdi uzaklardan bir ses duyulur.  Durgun, sakin ve usulca bir ses. Yalnızlığı parçalaya parçalaya kulaktan dile ulaşır. Dil tutmaz. Kıyıya vurur. İçi boşalmış kelimeler savrulur yüzüme. Bomboş o kadar kelime yüreğime çarpar. Yere düşer. 
   Binlerce kez yazılmış kelimelerle, binlerce kez söylenmiş cümlelerin, defalarca kullanılmış isimlerin içi boşaltılmış çehresidir yazmak. Maviliklere kavuşana dek.