Riri”

Bizi yoran, bizi tüketen veya her şeyin içine sıçan ben değildim. Senin sadece bir kişiye özel yaptığın şeyler, tavırlar bunlardı. Demişsin ne zaman şans versem sıçtın içine. Her defasında çekip giden sendin ve ben her defasında seni affettim ve şans verdim. Ha pişman değilim ben bir daha olsa bir daha affeder sana şans verir seninle hiçbir şey olmamış gibi konuşurum. Ama gelipte bana deme yani hep şans verdim sana sıçtın içine veya hep kırdın beni affettim seni kaç defa diye. Sen ne kadar kırıldıysan benim kaç katı fazla kırıldığım anlar oldu. Ama son raddeye dayanamayacağım raddeye gelene kadar bunları hep içime attım ve sana söylemedim kırıldım diye. Hep içimde affettim. Dedim haklıdır, bakış açılarımız farklı belki cidden dediği ona doğru gelendir. Hep seni haklı buldum kırılsam dahi. Çoğu zaman kırıldığımı söylemedim ama dayanamayıp söylediğimde de kırılsam üzülsem dahi ben gelip özür diledim. Deme yani o sana hep şans verdim ben veya beni kırdında kaç defa affettim seni içimden. Bana diyorsun kimse çabalamazdı senin için böyle benim yaptığım gibi, biliyorum. Bilmediğimi mi sanıyorsun? Biliyorum ama çabalamaların durdu benimle bir şeyler yapmaların durdu hep bir şeyler yapan, düşünen hep bendim bu da kırdı beni seni zorluyormuş gibi hissettim. İlgin, zamanın, önceliğin hep o oldu ama. Birazda beni görseydin keşke onunla ilgilenmeyi bırakıp. Benimle de yapsaydın bir şeyleri. Sadece onla yaptığın şeylerin beni ne kadar değersiz, kötü ve üzgün hissettirdiğini de söylemiştim sana oysaki.

Sadece ona yaptığın şeyler ve ona özel takındığın tavırlar yüzünden hep ikinci plandaymış gibi hissetmeye başladım ya. Tanrı şahit ne kadar berbat halde olduğuma. Suçu bende arıyorsun veya sevgimi suçluyorsun. Suçlu ben falan değilim veya sevgim bir suç değil. En baştan beri her zaman yanında olan dip dibe olduğun hep bendim ondan önce de vardım hatta burda. Ama sen bana değil ona yapmayı seçtin bir şeyleri. Bu şeylerde beni üzünce ses çıkardım bu da sanki hep kavga çıkaran biriymișim gibi lanse etti beni. Diyorsun ya heves bırakmadın senle bir șeyler yapacak. Yıllardır burdaydım ve senin heves bırakmadığını söylemene sebep olan hareketlerim sadece ona yaptığın şeyler üzerine ses çıkarmamdı. O ses çıkarmalarımda şu son aylarda oldu zaten. Anlayacağın önceden de yapabileceğin anlar, aylar, yıllar vardı. Ama sen ona yapmayı seçtin. Ve bunun beni üzdüğünü söylememe rağmende sadece ona yapmaya devam ettin. Keşke ona yaptıklarının aynısını bana da yapsaydın. Hatta yarısını bile yapsan yeterdi. Ama dediğim gibi hep o daha değerli senin için. Hep ona yaptın devam de ettin yapmaya. Ona yaptıklarının birazını bile bana veya benle yapmak aklına gelmedi mi yani?

Sen her şeyi yap iki gram yüzünde gülümseme olsun, mutlu olsun diye o gitsin başkasının onu mutlu ettiğini söylesin. Başkasının hep onun yanında olduğunu söylesin. Oysa en başından beri burda olup hep yanında olmuşken. Bir şey demek istemiyorum, büyük ihtimalle bu buraya son yazışım. Kırgınım, çok hemde hiç bu kadar kırılmamış ve üzülmemiştim daha önce. Hele ki kimseye seni karalamazken aksine herkese seni savunup senin hakkında en ufak kötü düşüneni (arkadaşım dahi olsa) karşıma alırken gelipte seni başkalarına karaladığımı ve kötülediğimi iddia ettin. Neyse dediğim gibi bir şey demek istemiyorum daha fazla çok kırıldım yeterince. Umarım bir gün her şey iyi ve huzurlu olur. O zamana kadar görüşmek üzere. 

Gene uyuyamadım. Annemde gelmiş bana kızıyor iyi bok yiyorsun diye. Uyuyamıyorum adı üstünde. Elimde olsa uyurum zaten. Günlerdir uyuyamıyorum farkında ama sanki bilerek yapıyormuşum gibi davranıyor.

Ne zaman geleceksin acaba?
          Gerçekten eksikliğim hissedilmiyor mu veya ne bileyim konusmak mı istemiyorsun hâlâ?
          Özledim, umarım yakında gelirsin.

Günaydın. Ben yine uyuyamadım. Günden güne iştahımda kesiliyor günde bir öğüne düştü hatta yemek yemem. Sabaha kadar oturup dikkatimi dağıtıyorum bir şeylerle. Çizim yapıyorum saatlerce. Delirmiş gibiyim aynı, 2-3 saat uyku, bir öğün yemek, iştahsızlık, boşluk hissi… Sanki tekrar depresyona girmiş gibi bir halim var son zamanlarda. Neyse boşver beni sen nasılsın? Umarım iyisindir. 

When I wake up, I’m afraid
          Somebody else might take my place
          “16:54

Belki de gerçekten eksikliğim hissedilmiyordur. Veya ne bileyim belki de benimle konuşmak istemiyorsundur. Günler geçtikçe sensizlik zorlaşıyor. Belki sende benim gibi hissediyorsundur. Sende özlüyor veya yazmamak için zor duruyorsundur, konuşmak istiyorsundur benimle, eksikligim hissediliyordur. Veya belki de korktuğum olmuştur ve cidden benimle konuşmak istemiyorsundur veya özlemiyorsundur…

Seni özledim. Daha başka bir şey yazmama gerek yok bu iki kelime yeter bence.
          ‘‘01:57

Neden hala bir adım atmadığını anlayamıyorum. Belki de sen benim seni özlediğim kadar özlememişsindir beni. Veya şuanki halinden memnunsundur benimle konuşmak veya direkt benim eksikliğim hissedilmiyorda olabilir. Sadece bil ki günden güne beklemek gitgide zorlaşıyor. Beklemekten sıkılmakla alakalı değil bu. Sadece seninle konuşmayınca zaman geçmiyor sanki. Hep bir eksiğim, hep bir boşluk var içimde. Seni özledim. Umarım sende beni özlemişsindir de benimle konușmak için yazarsın bana. İyi geceler simdi bitanem, iyi uykular.