Zyska sławę, królem będzie kto na szklaną górę wejdzie
Kto zdobędzie szczyt w błękicie będzie tym, kto jest na szczycie
Lecz, choć wielu kusi wejście, jeden tylko ma tam miejsce
A że przecież Góra - Szklana, więc dla wielu - niewidzialna

Nawet tym, co na jej zboczach szczyt się nie odbija w oczach
Skóra Góry gładka, śliska, diamentowo jest przejrzysta
I dopiero krew rozlana wskaże gdzie jest szklana ściana
Więc po śladach cudzej krwi wiedzie wąski ślad na szczyt

Ale nie wie nikt wśród żywych czy ten szlak, to szlak prawdziwy
I niejeden całe życie nie wie, że już był na szczycie
Więc się modli u stóp krzyży za tych, którzy padli niżej
Po czym u ich boku spocznie u stóp góry niewidocznej

Zyska sławę, królem będzie kto na szklaną górę wejdzie...
       ("Szklana Góra" J. Kaczmarskiego)