"Şimdi ne varsa geçmişi de hepsine bir nokta koyuyorum. Artık ne üstünü karalıyor nede silmeye çalışıyorum. Herkesi tamda olması gereken yerde bırakıyorum. Artık ağlamak yok yeniden gülmeyi öğreniyorum...Ve ilk defa kaybetmekten korkmadan yürüyorum... Hiçbir şeyi anlamaya çalışmıyorum...Herşeyi olduğu gibi kabul ediyorum... Olmayanlara ne ağlıyor nede sızlanıyorum... Ve kahkahalarımı beni üzenlere armağan ediyorum. Hem susmayıda öğrendim artık çok konuşmuyorum. Boş konusanlari kulağımla dinlemiyorum. Bu aralar pek bi kendimi seviyorum. Ve dünya bile yalan iken artık insanlara inanmıyorum. Kazanamadıklarımı kaybetmektende korkmuyorum. Hiç kimsenin herşeyi hiç olmamışım daha iyi anliyorum. Şimdi çok değişik bişey oldum. Kendini ben bile tanımıyorum...Bakmadan görüyor duymadan anlıyor ve çok şeyi bilebilmiyorum. Artık birazda insanlar beni kaybetmekten korksunlar istiyorum...!
ARTIK KİMSEYE CEVAP YOK.