Umutlarımı, mutluluklarımı, gözyaşlarımı, soğuk avuçlarımın arasına saklayıp, yıldızlara gönderdim her birini, teker teker. Varoluşumun hediyesiydi bu duyguların her biri. Her biri bir anıyı temsilen türemişti, kısa yaşamımda. 

Yıldızların ışığına güvenip, geceye sarıldım ben korkusuzca. Zihnimin derinliklerinde kendime sessiz bir köşe seçip, sahne kurdum hemen yanı başıma. Oyuncular ekledim her gece gösterilerime. Bazen onlarla gülüp, onlarla eğlendim. Dedim ya, oyuncular koydum diye. Gerçek olmayan hayalden kişilerdi her biri. Bazen bir gürültüde kaybolup, bazen sessizlikte usulca yanıma gelirlerdi. Yıldızların içinde ruh taşıdığına inandığım zamanlar, her gece onlarla birlikte çimenlik bir alana uzanır, yıldızların parlaklığından güç alırcasına izlerdik geceyi.

 Bu yüzdendir, benim geceye aşık hallerim. 
 Geceye aşık...
 Gecede kaybolmuş... 
 Gecede kayıp...