Elif Erdi, 22
İngiliz Dili ve Edebiyatı.

Bak o kızıllığa, gecenin kanı yayılmış bulutların arasına. 

Güneşin doğuşuna çevir başını, bir katile bak gözlerini acıta acıta.

Ben kim miyim? Cümlelerimin haritası olan o yıpranmış kağıtlara her harfte kurtuluşumu yazarken elime bulaşan kurtuluşun o acı mürekkebini kendi ruhuna damlatan, bir kitabın sayfasına ruhunu mühürleyip sessizliğin çığlığını duyabilen o kadınım. Bir romanın son cümlesinin kelimeleri arasındaki boşluktan ölüme sarkıyorum.

O boşlukta parmaklarımdan ruhu akıyor kelimelerin. Bir kağıdın çığlığıyla yaşıyorum.

Ben yaşamla ölüm arasında olan arafta kalınmışlığın yarattığı acı dolu çığlıkların arasında, ruhunu kaybetmiş insanların yanındayım.