Ben birçok kez sevdim, aşık oldum. Aşık olmak nasıldır, nasıl hissettirir biliyorum. Aşkı seviyorum, aşık olmayı sevmiyorum. İnsan aşık olduğu kişiyi seçemiyormuş, bunu öğrenmek canımı yakmıştı. Aşık olmamam gereken birine aşık oldum, o kalbimin ritmini hareketli bir müziğin yaptığı gibi hızlzndırıyor. O bir şarkı olsaydı bıkmadan sabah akşam kulaklığımla son ses dinleyebilirdim. Ama o öğrenmesin, onu sevdiğimi bilmesinden korkuyorum. Bununla ilgili birkaç kabus görmüştüm. O, benim onu sevmemden açıkça rahatsızdı. Bana bağırıyor, kızıyordu. Sırf onu sevdiğim için. Onunla ilgili bir kötü anım daha var, bu benim için en kötüsü. Kurstan eve dönerken deniz kenarından geçiyordum, bilirsiniz "deniz derdinizi dinler." lafı vardır. O lafı dinledim, deniz kenarından geçerken onu düşünmeye, ona olan sevgimden bahsetmeye başladım. Neden bilmiyorum ama kendime karşı onu savunmuştum, "sen onu karşılık beklemeden sevmedin mi? Onu kendi olduğu için sevmedin mi? Neden onun sevgisini istiyorsun, ona ihtiyacın yok!" açıkça kendimi azarlıyordum. Kendime kızgındım, onu sevmek istemiyordum.