Okyanusta1recel_

hangi yoldu benimkisi
          	önümde uzayıp gidenlerden
          	yaşam gibi ölmek gibi
          	bi kere gelir aşk
          	herkese bi kere
          	yaşam gibi 
          	ölmek gibi

Okyanusta1recel_

aklıma Ankara'da ilk senemde geceleri uyuyamadığım, okula gitmeyip alışamadığım zamanlar geldi. O zamanlar ailemi çok özlüyordum eski yakın arkadaşıma anlatıyorum bi keresinde bana of ne kadar anne kuzususun hep dizlerinde büyümeyeceksin abartma demişti. sanane amına kodumun malı istediğim şeye üzülürüm istediğim şeyi yaparim sanane dememiştim, o zamanlar böyle değildim şimdi biri dertlerimi anlattığımda böyle desin bakalim gerçi öyle bi insan hayatimda olmaz zaten mal

Okyanusta1recel_

hayat beni çok farklı noktalara itiyor gibi. lisedeyken her şey ne kadar da kolaydı aslında. bir şehir, üniversite ve bölüm hayalî kurduğumda ne istediğimi bilip az çok kendi başarıma güvenip rahat bir şekilde hazırlanıyordum. şimdi öyle değil. ne istiyorum ben, nereye aidim? Neden içimde gram huzur kalmadı ki? etrafım sessizleştiğinde ya da sessizleşmeyip kendi sessizliğime gömüldüğümde neden nefesim kesiliyor gibi? bi tarafta yaşadığım düzenli bir konfor alanı, bi tarafta yapsam Allah'ın izniyle en iyisini sürdürebileceğim bi kariyer yolu, bi tarafta yaşamak istediğim bir aile hayatı, bi tarafta ne istediğini bilmeyen ben. çok yorgunum. neye yetişmeliyim? neyden kaçamadım?