gerçekten uzun zaman sonra cesaretimi toplamıştım ondan sonra bi şeyler yaşayabilirim gibi gelmişti ama yok ya ben sadece hak edene hak ettiği gibi konuşup tekrar kabuğuma çekileceğim çünkü inanılmaz yoruldum, kimse anlamıyor beni. kafam kocaman bir düşünce ve endişe merkezi ben bilerek mi yapıyorum sanki elimde değil ki. karşımdaki insan öyle biri olmalı ki beni ufacık bir şüphe içinde bırakmamalı. yoksa ben kötü hissediyorum elimde değil keşke elimde olsa ben de böyle her şeyi takan her şeyi düşünen biri olmak istemezdim ama ne yapabilirim? zaten hayatım yeterince yorucu ilişkide de yorulacaksam neden ilişki yapıyorum ha diyebilirler ki sen ne yapıyorsun ben de yormayan şekilde davranıyorum kendime de dikkat ediyorum yani sadece karşı taraftan bekleyecek bir bencillik de yapmıyorum. ben bu sefer izin verdim kendimi açabilirim gibi geldi, utangana olan sevgimden sonra böyle bir şeye kalkışmamıştım hep eğlence goygoy içindeydim zar zor karar vermişken şimdi bu şekilde hissettirmesi beni çok üzüyor
