Nis'

utangan seni çok özledim

aklıma Ankara'da ilk senemde geceleri uyuyamadığım, okula gitmeyip alışamadığım zamanlar geldi. O zamanlar ailemi çok özlüyordum eski yakın arkadaşıma anlatıyorum bi keresinde bana of ne kadar anne kuzususun hep dizlerinde büyümeyeceksin abartma demişti. sanane amına kodumun malı istediğim şeye üzülürüm istediğim şeyi yaparim sanane dememiştim, o zamanlar böyle değildim şimdi biri dertlerimi anlattığımda böyle desin bakalim gerçi öyle bi insan hayatimda olmaz zaten mal

hayat beni çok farklı noktalara itiyor gibi. lisedeyken her şey ne kadar da kolaydı aslında. bir şehir, üniversite ve bölüm hayalî kurduğumda ne istediğimi bilip az çok kendi başarıma güvenip rahat bir şekilde hazırlanıyordum. şimdi öyle değil. ne istiyorum ben, nereye aidim? Neden içimde gram huzur kalmadı ki? etrafım sessizleştiğinde ya da sessizleşmeyip kendi sessizliğime gömüldüğümde neden nefesim kesiliyor gibi? bi tarafta yaşadığım düzenli bir konfor alanı, bi tarafta yapsam Allah'ın izniyle en iyisini sürdürebileceğim bi kariyer yolu, bi tarafta yaşamak istediğim bir aile hayatı, bi tarafta ne istediğini bilmeyen ben. çok yorgunum. neye yetişmeliyim? neyden kaçamadım?

Annem meme kanserine yakalandı ama her şey yolunda inşAllah. Bugün kemoterapiye başlıyor, görenler varsa da dualarınızı eksik etmeyin olur mu?

selam,saturndekicehennem-kelebek ben belki hatırlarsın
          buralara girmeyeli uzun zaman oldu eski hesabıma da giremiyorum zaten şifresini dahil her şeyi unuttum
          bir seni aktif gördüm,özledim seni
          iletişimde kalmamız için instagramın falan varsa alabilir miyim güzelim?

Bugün halamı kaybettik. Hayatımda ilk kez en yakınlarımdan birini kaybettiğim için sadece şok içerisindeyim. Hâlâ kabullenemedim galiba, Ankaradayım. Annem ben pazartesi eve gidince söylemeyi düşğnmüş yıpranmayayım diye. Sonra kuzenlerim paylaşınca ben görür şoka uğrarım diye söylemeye karar vermiş. Dün gece annemi aradığımda sesi kötüydü anlamlandıramamıştım. Aklımın ucundan annemin arabada halamın cenazesini defnettiklerini beklediği gelmedi. Nasıl gelsin. Kendini toparlayıp açtı telefonu annem demek ki. Kuzenim gece halamı kaybettik yazmıştı, aklımın ucundan kendi halam geçmedi inanabiliyor musunuz? Ölüme bu kadar uzak hissediyormuşum. Yengemin halası zannediyordum. Annem sabah aramıştı, geri dönünce sana bir şey diyeceğim ama sakin ol tamam mi dedi. Sonra biz birini kaybettik dedi ama kalbime iniyor. Dedim tamam nenelerim ya da dedelerimden biri gitti. Kalbim duracak. Halan dedi, leyla halan. Sen ciddi misin anne diyorum. Leyla halam ne alaka anne neyi vardı sapasağlam gencecik kadın. Sklıma gelmedi ki. Gelse son kez konuşurdum. Aniden olmuş, o kadar ani ki kimse anlamıyor. Ben Ankaradayım diye idrak edemiyorum. 

Bir hafta boyunca o kadar zorluk çektim ki. Sıfır uyku uyudum şakasız çünkü yetişmiyordu konular. Sabah sınava giriyordum aşırı sarhoş gibi ve sonrasında da yurda gelip 5 6 saat uyuyordum. Geçen gün geldiğimde uyudum saat 2 gibi. Saat 7de kalktım. Whatsappta arkadaşlarımla konuşurken bi baktım sohbet kutusunda bi numara. O yazmış, numarasını silmiştim. Mesaj silindi yazıyor, o yüzden düşmemiş bildirim paneline. Saat 2.52de atmış ben 7.52de  gördüm. Büyük ihtimalle instagramdan çıkardığımı görmüştü çünkü hep instagramdan konuşurduk. Whatsappta da uzun süre cevap vermeyince sildi. Ki uyuyordum. Ben kıyamadığım için, onun bana yaptığını yapmazdım ki. Yazdım bir şey mi oldu diye yanlışlıkla attım kusura bakma yazmış. Salak var ya karşısında. Yanlışlıkla arasan tamam, mesaj nasıl oluyormuş? Öyle olsun dedim görüldü yedim :)

Hislerimden bahsedeyim, ben bi çocuğu çok sevdim. Görünce ellerim titredi, gözlerimin içi parladı, kalbim sıkıştı. Bana böyle hissettirmek için hiçbir şey yapmadı sadece göz göze gelerek ben onu hayatımın merkezine koydum. Hayallerim, sohbetim, gündüzüm, gecem o oldu. Ben o çocuğa gittim her şeyi bir kenara atarak. Yazma dediler yazdım, buluştuk her şey güzel dedim. Çok taviz verdim, kendimden uzaklaştırdı beni olsun dedim. Çünkü çok sevdim. Kriterlerim yok oldu, kriterim o oldu. Bir hareketi, selamı benim etrafıma saçtığım neşelere, bi olumsuz hareketi, görmeyişi günümün mahvolmasına sebep oldu. Umursamaz davrandı, ben yazdım. Yapma bak böyle gitmez dediler olsun o yazmaz utanır dedim ben yazdım. O hiç gelmedi biliyor musunuz, yazmadı, aramadı, sormadı. Sonra bi gün ondan beklediğim almak istediğim şeyleri bi kıza bi gün verdiğini gördüm. Gözlerime baka baka yaptı. Kalbimde bi şey vardı da çat diye kırıldı o an işte, o gün o kadar çok güldüm ki sonra yurda geldim. Film açtım duygusal, ağlamaktan helak oldum. Bi daha da ağlamadım. Görüyorum okulda, büyük ihtimalle her yerden çıkarttığımı da gördü. Dün yanımdan geçiyordu. Kafasını bi eğişi vardı, içim ezildi. Böyle olmak mı gerekiyordu? Bunu mu hak ettin, ettik? Şimdi o kızla da konuşmuyorsun. Sen var ya gelmek istesen bana öyle bir gelirdin ki. Ben uzattım, ben çok umut bağladım. Ben o kadar tecrübesizdim ki, sana bütün sevgimi gösterebilirsem, verirsem sen de bana sevgini verirsin sanmıştım. 

Ben var ya dibe çakıldım, abartısız çakıldım. Çok abarttım her şeyi durulmadım. Durulmaya karar verdim ama çünkü sakinleşmek bana iyi gelecek. Lan ben en güzel duygularımı nasıl harcadım sende ya sen beni nasıl böyle yorabilirsin? Sen farkında bile değilsin. Başını eğip gitmen utanmandandı ya daha fazlasını yaptın sen bilmiyorsun ki nasıl kızacağım utangan? Kızamıyorum. Zerre sevgi kalmadı diyorum kalmadı evet ama atlatmak neden bu kadar zor

Evet bugün çok güzel bir gün geçirdikten sonra bok gibi hissediyorum. Belli başlı insanlar dışında kimseyle samimiyetimi arttırmak istemediğime karar verdim. Çünkü insanlar sınırlarınızı öyle bir aşıyorlar ki siz de sınırsız oluyorsunuz. Ayrıca ben küçük arkadaş grubumda oldukca mutluyum. Dedikodular kaoslar beni çok yordu ve bunlardan kaçmaya karar verdim, bu saatten sonra kendime söz veriyorum. Yine saçma sapan durumlara düşmemek ve üzülmemek için samimiyeti azaltıyorum, dedikoduyu bırakıyorum. Hayatıma ve ödaklanıyorum