Onur-Ozturk

Evim yandı, sahiden! 

Onur-Ozturk

benzetirim beni, bir düşmanı vurmaktan son anda vazgeçen gerillaya. 
          benzetirim vazgeçen esmekten bir rüzgara. 
          papatyanın üstündeki arı düşmesin diye
          petrol bulmuş gibi son anda
          kazı mühendislerinin
          içinde çoşkuyla sarıldığı bir konteynırda ve
          avuçlarını açıp yüzüne süren kıblegâhında Allah'ın hacıları
          şeytanı taşlarken şah damarındaki kan gibi
          dolu dizgin akan kana. 
          böyle geliyor seni sevmek aklıma.