Beni kimse sevmedi sen gibi içim direnir
Senin yokluğundan bu yana gönlüm aşk dilenir
Şimdi yüküm ağır, dolu bi dert treni
Seni kırdığım için özür dilerim
Üzgünüm, sana ayırmadığım saatlere
Üzgünüm, sana uğramadığım günlere
Kırgınım, eline dökmediğim güllere
Kırgınım, yüzüne bakmadığım dünlere
Beni kimse özlemedi sen gibi vefasızlık ömrüm
Pişmanım, sürekli ilgisizlik gördün
Kendi kazaklarımı liğme liğme etlerinden ördüm
Yüzüne bakmaya yüzüm yok ışıklarını söndür
Hayalet gibiydim seni anlamamak inancımdı
Kalbinde kiracındım
Meğer döktüğün her gözyaşı bir dar ağacıymış
Özlemek, sana direnmekten acıymış
Velakin, pişmanım inanmasanda
Görmesen de, sesimi duymasanda
Senden bir beklentim yok be gülüm olmasında
Bu basit bir mektup gözlerin dolmasında
Benim gibi birini nasıl olurda sevdin?
Nasıl olurda yıllar yılı gülümsemeni verdin
Bak şimdi uzaktasın tek başıma bu derdi
Kafamı duvara vurarak taşıyorum kadın, kendimi yendim
Bana acılarını yolla kadın haketmiyorsun
Evde düzine düzine fotoğraf yetmiyorsun
Yaralarını kapat haketmiyorsun
Hala neden seviyor naz etmiyorsun
Kadın sevme beni ben seni haketmiyordum
Kalbin çığlık çığlığa atarken yetmiyordum