Pencereme bir kuş kondu bu aralar.
Özgürlüğüne uçmuş gibi.
Kanadı kırık olsa da...
Bir uçurtma göklerde, ötede.
Dibinde çocuk, bakar gökyüzüne bıraktığı uçurtmasına.
Ne bilsin ki çocuk.
Bir rüzgar savurdu uçurtmasını.
Sonra ip koptu.
Ağlayarak peşinden koşarcasına.
Oysa...
Oysa hiçbirimiz gökyüzünün gerçek yüzünü göremedik.
Maviye aldandık.
Rüzgarın hayatı bertaraf ettiğinden kimin haberi vardı?
Ki Çocuk hayatın gerçek yüzünü görebilsin.
Ufak bir savrulma da hepimizin an be an sarsıldığımızı.
İp koptu diye ağladığımızı,
Koşarcasına bir uçurtma için debelenip süründüğümüzü.
Aldandığımız mavinin aslında hep gece olduğunu.
12.10.2018
B.kaçuk