İnsan sevdiğine ne kadar kötü davranabilir ki? Kendimi ifade etmek istesem bile hep kavgayla bitiyor oysa ki amacım kavga etmek değil. Sadece baş başa vakit geçirmek istedim özlediğim için, sende özlememiş miydin? Bu ilişkide erkek rolünü benim üstlenmem gerekiyormuş gibi neden davranıyorsun? Sahiplen diyorsun, yapsam farketmezsin yapmasam sahiplenmiyorsun dersin. Kıskanmayı hiç görmedim. Kıskançlığıma hakim olmaya çalışsamda duygularıma veya davranışlarıma illa yansıyor ve bunu farketmemene bir şey diyemiyorum. Bana erkeklerle oyun oynuyorsun diyorsun ama bilmiyorsun ki mesafeli davranıp yanlış bir şey olduğunda veya yavşama eylemi gösterdiklerinde sevgilim var diye ağzımdan düşmüyor. Sen ise kızlarla samimi oluyorsun, acaba diyor musun sevgilim var diye yada mesafeli davranıyor musun? Sanmıyorum. En çok konuşarak saniyelerimiz boşuna gidiyor demene kırıldım ama daha önce kırıldığımı söylediğimde umursamadın, hatta gerçek hayatta da böyleyim dedin. İnsan sevdiğinin üzülmesine göz yumar mı? Niye böyle yapıyorsun, üzülmemden zevk mi alıyorsun? Bana dersin dediklerin ve davranışların çok ters diye ama bi' dönüpte kendine bak, asıl kimin dedikleri ve davranışları ters? İlişki için bazı şeyler feda edilir, sen neleri feda ettin? Yine eskisi gibi olmaya başladık yavaştan, ayrıldığımızda hiç mi üzülmeyeceksin? Tekrardan birbirimizi kaybedeceğimizde hiç mi üzülmeyeceksin?