Zihnimdekiler bir düğüm gibi hafızamda yer aldı.Kafamın içinde küçük bir odada tozlanmaya yüz tutmuş bir kutunun içinde sakladım.Takvimdeki yıllar çöpteki yerini aldı...Saniyeler arttıkça akrep ve Yelkovan birbirinden uzaklaştı.Kutunun içindeki düğümler artık daha fazla tozlanmak istemiyorlardı.Çıkıp özgür olmak istiyor,başkalarının hafızalarına küçük fısıltılar bırakmak diliyorlardı.Engel olmayı bir kenara itip özgür kıldım onları.Özgür kalınca daha çok fısıldadılar.O fısıltılar bir ninni gibi aklıma oradan da kalemime ilişti.Durmadan her saniye kulağıma fısıldıyorlardı.Beyaz bir sayfa açtım kar gibi...Körelen bir hayat düşündüm.Sonra bir şarkı mırıldandım ve pespembe bir dünyaya kapı açtım.
Kafamda dönüp duran fısıltılar bazen bir canavara dönüşürken bazen masumane bir gülüş sunuyordu zihnime.
Kafamın en ücra yerinde dönüp duran fısıltıları kırmızı bir balonun ucuna bağlayıp gökyüzüne bıraktım.Sonra o balonun peşinden koştum.Geldiğim yer bir sürü kırmızı renkli balonlarla kaplıydı.Sanırım benim fısıltılarım kırmızı renkli bir balondu.Ve o balonun içinde kalemimin mürekkebinden dökülen yazılar vardı...