PapPapillon

hatırlar mısın? sıkıcı, yorucu ve yağmurlu bir gündü. ama benim panom doldurmak için en uygun yerdi.

PapPapillon

kalbime dayadığı silahtan gözlerimi çektim ve çok uzun süredir bakmaya cesaretim olmadığı gözlerine çevirdim bakışlarımı. nefes alışlarımız etrafta duyulan tek sesti.
          
          herşeyi bir kenara bıraktığımda, korktum. çünkü her ne kadar benı sevsende yaptığım onca şeyin affedilmez olduğunu ve bu yüzden tetiği tereddütsüz çekeceğini de biliyordum.
          
          korkmama rağmen hiçbirşey yapmadım. içimde bir yerlerde ölüme kavuşmayı arzulayan bir tarafım var mıydı bilmiyorum. ama birşey yapmak içimden gelmedi.
          
          ama nefesimin daralmaya başlamasıyla birlikte geçirdiğimiz son saniyeler olduğunun farkına vardım.
          
          "seni..." ve cümlemi tamamlayamadan kalbimi delip geçen o küçük kurşunu hissettim.
          
          ...seviyorum.
          
          bu cümleyi asla benden duymak istemediğini biliyordum. bu yüzden sözlerimi tamamlayamadan beni öldürdüğü için ona asla kırılamazdım. 
          
          böyle ağır bir cümleyle onun hayatına etki etmeyi hak etmiyordum, başaramamıştım da zaten. yine de sorun değil. 
          
          her ne kadar pişman olunacak şeyler yapsam da seninle olduğum süreç boyuca asla pişman hissetmedim jisoo. bu yüzden sana her zaman minnettar kalacağım. 
          
          seni seviyorum.
          
          
          
          neden bunu yazdim bilmiyom