A

Salam Azərbaycanca yazmağa davam edirsiniz? Edəcəksiz? 

Uzun zaman sonra, ben geldim :')
          Bu süreçte çok zorlu ve çok güzel olmakla türlü türlü serüvenler yaşadım, olaylar atlattım ve çoğu halen de devam etmekte. Ama bir şekilde yaşıyoruz, yılmıyoruz, ve yaşamaya devam edeceğiz.
          
          Gelgelelim bugün uzun zaman sonra wattpad'i tekrar yükleyip içimi dökmeme neden olacak o olaya (:
          
          Bugün çok sevdiğim o beyefendiyle görüşmüştük. (Canımın içi ya, sevgim kabardı şu an, yiyeceğim şu adamı)
          
          Birlikte geçirdiğimiz saatler sonrası yaptığı bir şey şu aşka âşık kalbimi aldı, şeker pamuklarının içine attı, kaz tüyü yastıklarla üzerine üzerine vurdu, içimden nasıl bir elektrik dalgası geçti, anlatamam. Kendisi, benim "Misafir Çocuğu" isimli kitabımda hayran hayran yazdığım ana erkek karakterimin, Mert'imizin yapmış olduğu bir hareketin aynısını yaptı. Benim için çok özel olduğundan ne olduğunu söylemek istemiyorum aslında, ama aşırı soft bir sahneydi. Aklıma geldikce delirecek gibi oluyorum ağlicam of :""""
          
          Düşünsenize, sadece hayallerinde olabilecek güzellikte bir şeyler yazıyor, o hayali yarattığın karakterlerine yaşatıyorsun. Senin kaleminden karakterin belirli eylemler yapıyor. Ve gün geliyor, sevdiğin adam tüm bunlardan habersiz bir şekilde gelip senin hayranlıkla yazdığın o sahneyi sana yaşatıyor. Gözlerim doldu oğlum, şaka gibi. Son birkaç aydır gerçeklik algımı yitirmiş gibiyim, hepsi hayal ürünüm bile olabilir, şaşırmam artık. Umarım tüm bu zorlukları birlikte atlatır ve birbirimizi hiç kaybetmeyiz. Bunu gerçekten tüm içtenliğimle diliyorum... Şans dileyin <3
          
          

Wattpad'daki 8.senem kutlu olsun ❤️

Dün gece sohbet ederken, birden beni karahindibaya benzettiğinden bahsetti. Karahindiba. 
          "Üflesem uçuşacaksın, etrafa yayılacak, güzelliğini yayacaksın, ama geride kalan parçan da hâlâ çok güzel olarak kalacak. Güzelliğinden bir şey kaybetmeyeceksin." 
          
          "Seni çok daha güzel şeylere benzetebilirdim, ama o an içimden bu geldi. Ne kadar özel olduğunu hatırlatmak istedim," dedi. 
          
          Çok ilginç ve hoş bir benzetmeydi benim için. Bunun, aklına nereden geldiğini, nasıl benzediğimi sorduğumda, birden zihnimde öylece beliriverdi dedi. Aynı durumu sayısız kez yaşamış ben için, bu cevabı duymak daha da hoştu :')  Bazı şeylerin bir nedeni yoktur, olması gerekir, ve olur. 
          
          Bunları anlatırken bile kalbim hızlanıyor, kalbimij içine reçel doldurulmuş gibi, özel bir duygu durumu. Canım adam. Sen de çok özelsin.

Sevgili Aidəm, əziz Aidəm. Necəsən, nə edirsən? Uzaq məsafə dostunun soruşa biləcəyi minimal sual anbarından incilərdir bunlar. Bilmirəm axı, indi nə düşünürsən, nə ilə məşğulsan, bir azdan hara tələsəcəksən. Bildiyim odur ki, nə olursa olsun, ümidimi itirmədən məni sonuna qədər dəstəkləyəcək qəlbsən uzaqlarda bir yerdə. Sayəndə tək hiss eləmirəm özünü, Allah canını sağ eləsin :)
          
          Gələk əsas məsələyə. Düzdür, gec ayıldım. Subliminal mesaj tutmaq üçün hələ tam formalaşmayıb uşaq beynim, üzrlü hesab edərsən. Ancaq yalansız palansız, günlərimi sayırdım təbrik etmək üçün. İndi deyəcəyim sözləri də uzun müddətdir fikirləşirdim. Allah beni ne etmesin.
          
          Ad günün mübarəkdi, əzizim. Bir yaş daha olgunlaşdın, irəli atıldın. Çoxları buna qocalmaq kimi yanaşır təəssüf ki, ancaq özün də bilirsən, yaşlanmaq aqillənməkdi, təcrübələnməkdi. Bir il əvvəl qarışıq, darmadağın zehnin tufanlar içində başını itirmişdisə, indi daha sakit, daha səliqəli, daha diqqətli düşünə bilirsən, buna inanıram. Həyatında baş verən əsrarəngiz hadisələr üçün xüsusən sevinirəm Aidəmm. Və ümidvaram ki, bundan sonra relsə oturmuş duyğu-düşüncə kompleksi sənin üçün daha anlaşıqlı olar. Çünki mən bilirəm, gələcəkdə hələ çox qərar qətiləşdirməli olacağıq, hələ çox çətinliklərə sinə gərməli olacağıq. Amma sıxma o gözəl ürəyini. "Unni"n sənin yanındadı, əlini də qoyub çiyninə, qəti narahat olma. Sənə indiyə kimi mənə bəxş elədiyin təmənnasız sevgi və sayğıya görə təşəkkür eliyirəm. Yaşadığın zaman ərzində səninlə bərabər addımlamaq üçün çix həyəcanlıyam. Həyatında uğurlar, sevgi, məhəbbət, xoşbəxtlik və ən əsası şövqlü təbəssüm əskik olmasın birdənəm. Yeni yaşın mübarək.

Xoş gəl, 22! ✨

Buraya kadardı. Her şeyi itiraf ettim, içimdekilerin tümünü ortaya döktüm. Ardından da o açıldı, hissettiklerimizi kasmadan ve korkmadan öylece anlattık ve dinledik. Aylardır buraya yazdığım, onunla ilgili olan notlarımı bile ona özet geçtim, duygularımın derinliğinin farkına varsın istedim. Sanırım kaderin bunca yıldır benim için beklettiği kişiyi buldum. Uzun zaman sonra ilk kez tren  rayına oturmuş gibi hissediyorum. Kalbimdeki kaos dinmeye başladı, canımı acıtan çarpıntılar artık normale dönüyor. Seveceğim, sevileceğim. İnanıyorum. Yaşayalım bakalım. <3

Tüm savunmam ve direnişim buraya kadardı.
          Âşık oldum. 

 Ben geldim. Uzun zamandır hem bu, hem de diğer hesabımdaki panomda yaz yaz bitiremediğim, umutsuzca kendisine kapılmış olduğum biri vardı. Dün tüm akşamı onunla geçirdim. Kulüp falan da değil, bildiğiniz başbaşa, sadece ikimiz. Şaka gibi değil mi.
           Bilim konferansından bahsetmiştim geçen, dün oraya gitmiştik. Yapmasından korktuğum, yaparsa kesinlikle soğuyacağımı düşündüğüm hiç ama hiçbir şeyi yapmadı. Sakalını bile kesmiş, halbuki sevmediğimle ilgili hiçbir şey söylememiştim. İçten içe o kadar çok sevinmiştim ki.. Hatırladığımdan daha tatlı, daha sempatik.. 
           Ben metrodan çıkıp birden karşısına dikildiğimde, kafasını kaldırıp bakınca önce bi dondu, sonra aydınlanmış gibi yanıma geldi. Garipti o an, gerçekdışı gibiydi. Ama her şeyi o kadar iyi idare ediyordu ki, tüm gün yanındayken hiç gerilmedim, sıkılmadım, korkmadım.
           Konuşmalarımız arasında sürekli espiriler, komiklikler dönerdi. Akşam eve gelip bugün için tekrar teşekkür ederken "güzel gündü" dedim. O da, "biliyorum, sen vardın" dedi. Kalbim, içinde olduğu kafesin demirlerinden tutup sallar gibi salladı beni. Halbuki sürekli iltifat edip büyüsünü kaçıran biri değil, iltifat etmelik bir bağımız da yok gerçi. Üniversiteden, kulüpten iki tanıdığız sadece. 
           Konferansta oturduğumuz yer biraz dardı, sıkışmıştı. Otururken sürekli omuzlarımız ve kollarımız temas içindeydi, dakikalarca kıpırdamadan öylece duruyorduk. Bundan ne o, ne ben bir sıkıntı duymuyordum. O an bir de kalbimi görseydiniz, pıt pıt. 
          
           (Devamını alta yazıyorum.)

Açıklanması zor duygular içindeyim. Şu birkaç günde onunla o kadar çok şey paylaştık ki. Yarın birlikte bilim konferansına gideceğiz. Evrim Ağacı, Asım Şengör, Ruhi Çenet ve Barış Özcan'ın da katılacağı konferans. Hep derdim ya, sadece kulüp ile toplandığımızda, turnuvalarda falan görebiliyordum onu. Bunun dışında hiç. O günler de sıfır iletişimle geçerdi, hiç konuşmazdık. Doğum tarihini öğrendim, sadece 5 yaş varmış aramızda. 7 8 diye gözümde boşuna büyütüyormuşum. Sigara içiyor, ama bırakılması imkansız bir şey de değil aslında. Sakalını da isterse kolayca kesebilir, tipinde herhangi bir kusur oluşturmaz, aksine daha genç görünür. Bunları bu şekilde sıraladığımda o kadar da imkansız ve uygunsuz görünmüyoruz aslında, bunu itiraf etmem gerek. Korkuyorum, çünkü arada kulüp var, onlarca ortak arkadaşlarımız var. Ya aramız bozulursa? Tekrar aynı ortamda bir araya geleceğiz, birbirimizin yüzüne nasıl bakarız? Neyse, düşünme öyle şeyler. Beni yıllardır tanımayan, görmeyen birinin birkaç gün içinde bu şekilde yakınlık göstermesi, benim ilgime farkında olmadan karşılık vermesi gerçekten çok ilginç. Enerji mi çekti, evrenin bir oyunu mu, kaderin işi mi, ne bu, bilmiyorum artık, ama çok garip olduğu bir gerçek. Bu akşam onunla konuşurken stresten öyle hale geldim ki, kusasım geliyordu artık. Yanlış bir şeyler söylemekten, yanlış yola sapmaktan, umut verme korkusundan çok ağır bir şekilde gerilmiştim. Bir de benim bünyem gerilimi hiç ama hiç kaldıramıyor. Onun etkisinden olsa gerek, bugün açıksözlülük modumu açık bıraktım ve ona çokça zihnimdekilerden bahsettim. Aklıma gelenleri süzgeçten geçirmeden pat diye koydum çoğu zaman önüne. Sanki dürüstçe her şeyi korkmadan söylüyor olmak beni rahatlatıyordu. Şimdi sonuca gelirsek. Aramızda oluşmaya yüz tutmuş minik duygu baloncukları var, ama ikimiz de sert manevralar yapmaktan korkuyor ve dikkatle ilerliyoruz. Birbirimize çok benziyoruz. Ve o çok güzel gülüyor.