PS.
Możecie się zastanawiać: „Ej, mordo, czemu mam czytać to barachło jeszcze raz, jak tylko ogarnęłaś, że nie pisze się ktury, czy że w końcu wiesz, po co istnieją przecinki?”
OTÓŻ NIE TYM RAZEM.
Zmiany dotyczą również fabuły, warsztatu oraz elementu heheszkowego.
Jeśli sięgniecie po barachło jeszcze raz, zobaczycie:
Rozdziały „przegadane”, pełne ping-pongowych dialogów zostały poprawione.
Pojawiły się nowe postacie.
Choć Lozen, Huera czy Illian nie są głównymi bohaterami tej opowieści, pojawiły się sceny, w których obserwujemy wydarzenia z ich perspektywy. Dzięki temu świat przedstawiony wzbogacił się (niczym ja na skupie złomu, ale ciii).
Zmienione zostało zakończenie opowiadania oraz część niektórych wątków.
Niektórym postaciom udało się przeżyć, a inne... cóż, i tak wszyscy zginiemy.
Rozładowanie napięcia: choć im dalej, tym atmosfera robi się gęstsza, dodałam kilka scen, które dobrze (według mnie, a wiecie, że ja to kiepski autorytet w dziedzinach wszelakich) łączą elementy tragedii i komedii (czyli sytuacji, kiedy patrzę w lustro).
To jak, widzimy się?
(⨀ᴥ⨀)
