Bir an geliyor, işte o an kendimi koyduğum yerde bulamıyorum. Kimseye soramıyorum da. Ağzımı açıyorum, sesim çıkmıyor. Bağırmak istiyorum. Kötü bir rüyanın içindeyim çünkü. Bağıramıyorum. Nefes alamıyorum, kıpırdayamıyorum. Öylece bakıyorum. İşte o an yavaş yavaş öldüğümü anlıyorum. Çünkü insan bazen ruhunda açılan yaradan da ölür.
- Kitapların içinde
- JoinedJune 15, 2015
Sign up to join the largest storytelling community
or
Story by Platoniq
- 1 Published Story
Bilinmeyen
2.9K
136
3
Aşk hikayesiydi belki o tarifi olmayan aşkın. Belki de karşılıksız bir aşkın hikayesiydi. Hiçliğin hikayesi...
+4 more