.

Çünkü sürekli insanların gözlerinin önünde üzülmekten ve onların beni görememelerinden sıkıldım artık. Ben en ufak bir şeyde bile herkesin üstüne düşerken, onların beni önemsememelerinden bıktım. Ben böyle yaptıkça kaybettiğimi görüyorum. Kahroluyorum. Ama yine de belli etmemeye çalışıyorum. Çünkü insanlar kırıldığımı gördükçe bunu kullanmak için ellerinden geleni yapıyorlar. Insanlar çok acımasız...

Anlayacağını bilsem,uyurken yastığa dökülen o umursamadığın saçlarına, muhtaç olduğumdan bahsederdim sana.

Unutuyorsun ki,sende açılan yara en çok bende kanıyor.