Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?

Hep böyle içinde uzak bir işik mi yanar?

Bakişlarinda beni dinlendiren bir şey var;

Kiyisindaymiş gibi en sakin
denizlerin...

Bir yelkenliyim şimdi ben senin
limanında

Fırtınalardan geldim sende
dinleniyorum.

Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum;

En eşsiz dakikalar sürsün senin
yanında...

Hiç yumma gözlerini, işigin eksilmesin,

Gündüzüm aydinligim, ipek böcegim benim!

Güz bahçemde açilmiş o son çiçegim benim!

Yorgun kalbim seninle elem nedir bilmesin;

Ayirma gözlerimden çocuksu gözlerini,

O sakin o yalansiz, o kuytu gözlerini. (Ümit Yaşar Oğuzcan)