Ben; aynı şarkıyı 100 kere dinleme manyaklığı olan, buzdolabını açıp boş boş bakıp sonra kapayan, kurumuş yaprak gördüğünde hemen üstüne basan ve çıkan o sesi dinlemekten zevk alan, biri sürekli sana baktığında 'ne bakıyorsun lan?' diye sormak isteyip bir türlü soramayan, sınavlara dualarla girip küfürlerle çıkan, arkadaşı cins bir hareket yapınca kendinden geçen, apartmandaki sensörlü lambayı yakmak için Afrika Yerel Dansı yapan, yastığın soğuk tarafında yatan, vantilatörün karşısına geçip 'aaa' diye ağzını açan, izdivaç programlarında mal mal oynayanlara kopan, sınavı olmasına rağmen hala kitap okuyan, telefonun şarjı bitmesine rağmen hala şarja takmayan, buzdolabının ışığının kapanıp kapanmadığını öğrenmek için kapağı yavaşça kapatıp burnunu arada sıkıştıran, odaya girip niye girdiğini unutan odadan çıkınca da niye gittiğini hatırlayan biriyim. Yanlızlığı ve karanlığı seviyorum. Gecenin kızıyım ben. Belki de geceyi sevmemin nedeni karanlığın kusurları örtmesidir.
Her şeyi kendi içinde yaşayan bir kızım. Bana en yakın her zaman kitap karakterleri oldu. Kitaplar benim her şeyim. Bir kitabı defalarca okuyabilirim. Üniversite dışında en büyük hayalim ileride evimin bir odasını kocaman bir kütüphane yapmak. O derece deliyim yani. Ki bundan vazgeçmeyi de düşünmüyorum çünkü beni gerçekten tanıyan her insanın sözü  'Uslanma hep deli kal, büyüme içindeki çocuğu hiç öldürme.' oluyor.
*Boğa burcuyum ve burcumu harfi harfine taşıyorum. Sakin bir yapım var ama damarıma bastıkları an gözüm hiçbir şeyi görmez.
Böyleyim işte. Beni hiç tanımayan biri kısa bir süre beni izlese hakkımda deli raporu verir.
Sonuçta Goethe boşuna dememiş "Gökyüzünün her yerde mavi olduğunu anlamak için, dünyayı dolaşmak gerekmez." diye...
~
Bir kadın var hayatıma girdiği andan itibaren değiştiren. O ki aramızda kan bağı bile olmadan öz ablam olan... Hiç gitme güzel insan hiç bırakma bu papatyayı 🌻
-Gökyüzü Kokulu Kadın'ın Papatyası-