*!Günahla Vaftiz 16.Bölüm SPOILER!*
Onlarcasından gelircesine çalan çan sesi, azalmadan bir mezarın üzerinde toplanınca dayanamayıp korkuyla kaçışmaya, çığlık atmaya başlayan kalabalığa doğru, "Herkes, kiliseye, çabuk!" diye bağırdı Alfonso, kendisi de mezarlığa doğru adımlamaya başladı. Lakin iki adım atamamıştı ki "Hayır!" diye var gücüyle, net bir şekilde bağırarak araya girdi Roberto, korkuyla titremelerine rağmen kendine dönen kalabalığa patika yolun tersini işaret etti, "Herkes meydana, çabuk!" diye devam etti, babasını geçip mezarlığa doğru adımlarkense omzunun üzerinden ona bakarak "Hiç kimse kiliseye girmiyor!" diye net bir şekilde ekledi.
"Roberto!"
Babasının seslenmesine aldırmadan yerdeki çamura bata çıka mezarlığa ulaştı Roberto, hemen yanına gelen Alejandro'yu ise hafifçe omzundan ittirip şaşkınca irileşen kara gözlerine baktı, "Sen de!" diye uyardı onu. "Meydana koş, hemen. Yanınıza geleceğim!"
...
Abby öfkeyle gözlerini irileştirip uyarır gibi parmağını kırmızı saçlı cadıya doğrulttu. "Sakın, Alejandro, böyle bir konuyu hafife almaya çalışma! Bir şey gördüğümde, ne kadar tehlikeli olduğunu anlayabilecek tecrübeye sahibim ben," diyerek karşılık verdi, yağmurun ardına gizlediği sesiyle. Bu yaşına kadar iyi yahut kötü niyetli sayısız varlıkla karşılaşmıştı ve hangilerinden uzak durulması gerektiğini çok iyi biliyordu. O iblisle bir nevi bakıştığında içinin ürpermesine engel olamaması da bu sebeptendi. "Kaybedecek vaktimiz yok, bana neye bulaştığını söyle, hemen yardım edeceğim. İki rahibin dua okumasıyla olacak iş değil bu!"
Alejandro başını iki yana sallayıp 'bilmem' anlamında omuzlarını kaldırıp indirdi. "Her ne gördüysen Abby, ona bulaşanın ben olduğumu nereden biliyorsun?"
"Alejandro, sahiden, kaybedecek vaktimiz yok! Hepimiz yardım edeceğiz-"
"Abby, sana onu benim çağırdığımı nereden biliyorsun diyorum!"
