"jeht, beni affet. bundan böyle yalnız devam etmelisin... hayır beni affetmeyeceğinden eminim. sonuçta ilk defa sana verdiğim sözü tutamıyorum. burada birçok kişinin sesini duyuyorum. galiba ufairah'yı da duyuyorum. memleketinin şarkısını mırıldanıyor. keşke sen de duyabilsen. neden sana ondan hiç bahsetmedim ki? yumuşak kıvırcık saçlarından... o masum gülümsemesinden... seninle paylaşmak istediğim çok şey var. ne yazık ki artık bunların benim anılarım mı yoksa "bizim" anılarımız mı olduklarını ayırt edemiyorum."
