Tekrar ve yeniden. Bir kitabı tekrar eline almak. O his. Evet hiç bir zaman birincide yaşadığın hazzı alamzsın. ikincinin hazzını birincide bulamazsın. Peki ya üçüncüye karar vermek. İlk okuyuş bir sürükleniştir olaylar seni sürükler. İkincide duygular seni sürükler karakter olursun. Üçüncüde sen artık kitap olursun. Ben bir kiatbım önce seni olaylarımla sürüklerim. Sonra duygularımla yeniden doğururum. Ve sonra sen ben olursun. Ben kim miyim? Ben aslında senim. Senin içinde tuttukların. Ağlar mısın mesela herkesin karşısında yoksa acizlik olarak mı görürsün ağlamayı. Ben ağlarım. Kalabalığın içinde dertop olur ağlarım hıçkıra hıçkıra. Çünkü bana göre o bakışların karşısında ağlamak acizlik değil. Cesurluktur. Yoktur ağlamaya herkesin cesareti. Hani derler ya geceleri yatağa girince ağlayıp gündüzleri gülen kadın güçlüdür diye. Hayır! O zayıf kadındır. O kimsenin karşısında ağlamayamaz. Korkaktır o. Ben kim miyim? Senin içinde tuttukların. Dışa vuramadıkların. Beni okumaya cesaretin var mı? Bir kere okudun? Peki ya iki? Ben olmaya var mısın? İçindekileri kusmaya? Kitap olmaya var mısın?