HAYAT BİZLERİ YORDU.
Hayat yordu bizleri. Bir şeyleri kazanmak istedikçe çoğu şeyi kaybeder olduk , görmez olduk. Gülmeyi unuttuk zamanla. Yüzümüzde papatyalar açmaz oldu. Kendimize bir ansiklopedi oluşturduk. Baş harflerine göre ayırdık anıları. Tarihe karışmıştı anılar epey zaman olmuştu ve hala hatırlanıyordu tarihe karışanlar. Güzel günler vardı , papatyalar takıyorduk gülümsemelerimize ve biz o papatyaları soldurduk yavaş yavaş. Hareketlerimiz azalmaya , acılarımız artmaya başlamıştı. Güzel günleri arkamıza almıştık hiçbir zaman öteye almaya cesaret edemedik. Yeri geldi samimiyetsiz olduk, yeri geldi gaddar olduk, yeri geldi üzülen olduk en üzülen , yeri geldi mutlu olduk en mutlu ama sadece bir şey değişmedi hep acılarimız kaldı. Keşke acılarımızı bir bavula koyup öylece denizlere bırakabilsek. Yüklerimizi atabilsek , yorgunluğumuzu atabilsek ve bize acı veren birçok şeyi...
