Nie jestem ciekawą osobą. Żyję własnym tempem, nie zważając na zdanie innych. 

Niektórzy twierdzą, że nie ma we mnie potencjału. Inni, że przyczynię się do wielkich zmian na tym świecie. 

Mieszkam w domu z kochającą się rodziną, choć mam wrażenie, że kompletnie tu nie pasuję. Czuję się jak pojedynczy puzel wrzucony przez przypadek do nie tej układanki. 

Chciałbym zostać kiedyś policjantem. Wszyscy twierdzą, że to nie dla mnie, oprócz przyjaciółki, która mnie w tym wspiera i wiem, że zawsze mogę na nią liczyć. 

Planuję zamieszkać w Norwegii, gdzie obecnie mieszka moje kuzynostwo. Raz tam byłem i uznałem, że to miejsce dla mnie. 

Ale to wszystko jest tylko moją wersją przyszłości, która istnieje jak na razie wyłącznie w mojej głowie. To ode mnie zależy, co się dalej z tym stanie. Mam przecież jeszcze tyle czasu...