Multimedyada Melis
Etraf karanlık... Sokakta tek bir ses yok. Korkuyordum. Tıpkı küçük bir çocuk gibi... Çizgi filmlerinde olduğu gibi sokak aralarında olduğu gibi. Peki kötü düşünceler gerçekleşebilir mi? Sanırım arkamda hissettiğim kol bunu doğruluyor...
"Bırak beni imdat! kimse yok mu!"
"Şhh! Sakin ol bebeğim amacım sana zarar vermek değil."
Arkamı dahi dönmeden büyük bir hışımla cevap verdim.
"Ne istiyorsun peki?"
"İddaa" dedi ve ekledi " Kaybettiğin"
Kaybettiğim... İddaa ... Hayır hayır hayır!
"Titrediğine göre hatırladın herhalde?" Kalp atışlarıma engel olamayıp yavaşça arkamı döndüm. Hatırlıyordum... Bu mavi gözleri hatırlıyordum. Siması yıllar geçsede değişmemişti. Korkuyordum. Kulağıma eğildi ve boynuma üfleyerek konuşmaya başladı.
"Birdaha görüşeceğiz. Ama birdaha ki sefere bu kadar şanslı olmayacaksın."
Arkasını dönüp gitti. Sokak yine bomboş kalmıştı... Ne yapacaktım? Çaresizlik, korku, heyecan arasında gidip gelen duygularımla şoklanmış bir şekilde arkamı döndüm. İlerlemeye başladım. Sanırım o , okyanus gibi mavi gözlerinde beni boğacaktı...
